poniedziałek, 7 maja 2012

Alexz has a blog! www.alexzhasablog.com

"My name is Alexz Johnson and I started this blog because I love to write."





O tym, że Alexz has a blog wiedziałam już od dawna, jednak dopiero ostatnio przyjrzałam się jej stronie z bliska... Jak już wspominałam wielokrotnie, muzyka Alexz Johnson od wielu lat jest dla mnie ogromną inspiracją, a sama Alexz na swój sposób kimś bardzo ważnym. Stąd też z entuzjazmem zabrałam się za czytanie postów zamieszczanych przez nią na blogu... który okazał się niezwykle miłą niespodzianką! :) Ogromne wrażenie zrobiły na mnie pierwsze słowa, którymi się przedstawiła: My name is Alexz Johnson and I started this blog because I love to write. Miłość do muzyki nie jest tu żadną niespodzianką, ale jak dotąd nie słyszałam o jej pasji do pisania, słowa te cieszą mnie więc podwójnie - po pierwsze dlatego, że dzieli się kolejną formą swojej twórczości, a po drugie, że pod tym względem jesteśmy bardzo podobne (po dzisiejszej rozszerzonej maturze z polskiego stwierdziłam, że jestem doprawdy niewyżyta literacko ;p). Blog jest niezwykle ciekawym i miłym miejscem, które, dzięki inwencji Alexz, współtworzą także czytelnicy. Co prawda czyta mi się go dość ciężko, mimo, że na ogół nie mam problemów z angielskim - autorka jednak najwyraźniej używa jego kanadyjskiej odmiany, z którą miałam niewielki kontakt i czasem ciężko jest mi się w niej odnaleźć. Myślę jednak, że warto się troszeczkę wysilić ze względu na jego treść - ostatni wpis dotyczący napisania listu do samej siebie w wieku 19 lat po prostu mnie urzekł! Aż sama się zastanawiam, czy przypadkiem nie mam ochoty napisać takiego listu - pomysł jest doskonały. Trzeba będzie tą kwestię przemyśleć :)

Serdecznie zapraszam Was do śledzenia wpisów na blogu Alexz - ja z pewnością dołączę do grona jego stałych czytelników ;)



Tak przy okazji... wpadłyśmy z koleżanką na pomysł, aby w wakacje, w wolnej chwili, korzystając z jakiegoś słonecznego dnia, spakować gitarę, skrzypce i ruszyć w miasto... ;) Jesteśmy ciekawe, czy można cokolwiek zarobić, idąc za przykładem wielu innych muzyków i grając na ulicach starego miasta (tzw. street). Podobno w Krakowie czy Wrocławiu po dwóch godzinach grania można zebrać nawet 50zł! Mam jednak obawy co do tego, czy w moim mieście ludzie okażą się równie hojni; poza tym przechodnie nie zawsze są życzliwie nastawieni do osób, które w ten sposób próbują zarobić. Z drugiej strony, może rzeczywiście by wpadło parę złotych, które na pewno przydadzą się na lekcje śpiewu, na które zamierzam się zapisać...

Co o tym myślicie? Macie jakieś doświadczenie związane ze streetem? Orientujecie się w kwestii zarobków, załatwiania pozwoleń i tego, jak to wygląda w praktyce? Wszelkie wskazówki mile widziane! ;)


Pozdrawiam,
Klaudia

24 komentarze:

  1. fajny pomysł z tym graniem! jednak postanowiłaś wrócić do śpiewania? super! ja znalazłam lekcje 120zł za godzinę.. myślę, że to strasznie dużo ale kurcze warto, to jest dokładnie to czego szukałam

    OdpowiedzUsuń
  2. Masz moje codzienne jadłospisy od kilku miesięcy na blogu ;)
    Akurat mam wolne i się uczę => więc by się nie uczyć gotuje.

    OdpowiedzUsuń
  3. ten pomysł jest świetny, uwielbiam takie akcje! też mnie interesuja.
    dzięki za bloga już wchodzę.
    Jak Ci poszło, który pisałaś temat ?:*
    powodzenia jutro !

    OdpowiedzUsuń
  4. To cudownie, że osoba, która jest dla Ciebie tak dużą inspiracją, nie zawiodła również jako człowiek. Uwielbiam literaturę faktu, co niestety ma także gorszą stronę. Straciłam sympatię lub nawet szacunek do kilku znanych ludzi po przeczytaniu ich biografii. Największy niesmak czułam chyba po lekturze wywiadu - rzeki z liderem U2. Najgorszy jest fakt, że odbiór twórczości także przez to ucierpiał.

    Co do listu - napisałam coś podobnego, kończąc lat 20, nieco ponad rok temu :D

    Dziękuję komplement :) można powiedzieć, że rewolucję stylistyczną rozpoczęłam od bloga.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Tak się powinno robić - powiedziałabym nawet, że rozdzielenie tych dwóch sfer to podstawa. Kiedyś nie potrafiłam tak postępować w ogóle, do wszystkiego podchodziłam zbyt emocjonalnie. Teraz zostały mi takie "naleciałości" z tamtego okresu. W przypadku Bono rozczarowanie było tak wielkie głównie przez konfrontację rzeczywistości z wizerunkiem wielkiego dobroczyńcy. No cóż, zdarza się.

      Usuń
    2. Może to i lepiej? Rzecz cała w wielkim skrócie: jest człowiekiem, który przeznacza naprawdę wielkie sumy na pomoc dla krajów trzeciego świata. Zdarza mu się nawet wygłaszać przemówienia w ONZ itd. We wspomnianej przeze mnie książce jasno dał do zrozumienia, że obecnie nie ma to wiele wspólnego z odruchami serca czy potrzebami moralnymi, działalność traktuje głównie jak sposób autopromocji.

      Usuń
  5. List do samej siebie...Napisałam kiedyś coś takiego! O.o Ale pomyślę nad napisanie go jeszcze raz ;D

    Takie granie na ulicy może być całkiem fajna przygodą. No i można zarobić, bo zawsze znajdzie się ktoś kto wrzuci kilka groszy ^^ W sumie nie miałam z tym doczynienia, ale ogólnie to fajny pomysł :)

    Zadania raczej nie były trudne, tylko ja się nie przyłożyłam :( W końcu jestem z pol-histu ;d I dziękuję...jeśli będę miała jakiś problem, to może się zwrócę do Ciebie o pomoc ^^

    OdpowiedzUsuń
  6. Myślę, że telewizja trochę zmieniła podejście ludzi do tego typu zarabiania, a przecież będziecie się przy tym świetnie bawiły, a nie wyłudzały pieniądze.
    ja też pierwszy.
    co zamierzasz robić potem ?:)

    OdpowiedzUsuń
  7. taki list byłby rzeczywiście ciekawym pomysłem.

    uwielbiam ulicznych grajków! Uwielbiam, gdy latem przez rynek przechodzą ludzie grający na bębnach czy innych instrumentach. Powinnyście to zrobić, na pewno ludziom się spodoba :)

    OdpowiedzUsuń
  8. oj z tego co wiem w krakowie to w ciagu godziny mozna zebrac o wiele więcej niz 50 zł :))
    nie wiedzialam ze alexz pisze bloga az biorę sie zaraz za czytanie;)

    OdpowiedzUsuń
  9. w sumie ja na początek bym spróbowała w mieście, w którym mnie nikt nie zna:D ale zawsze to jakiś sposób na zebranie paru złotych, też właśnie nie wiem jak długo uda mi się jeździć na te lekcje bo prócz 120zł dochodzi 30zł za pociąg w obie strony, także ciężko będzie.. ale udało mi się prawie znaleźć pracę na weekendy, byłoby cudownie gdyby się udało, marzę o takich regularnych lekcjach śpiewu!

    OdpowiedzUsuń
  10. otagowałam Cię :) jeśli masz ochotę wziąć udział w tej zabawie, to zapraszam po więcej informacji na mojego bloga :)

    OdpowiedzUsuń
  11. Dziękuję za wsparcie. Było mi bardzo potrzebne. Masz rację, nic nie przychodzi samo (no może z kilkoma wyjątkami).

    Nie mam pojęcia, jak to wygląda, ale moim zdaniem granie na streecie to z pewnością ciekawe doświadczenie. Znając Polaków, to wielu będzie oburzonych lub podirytowanych, ale znajdą się i życzliwi. Jakieś pozwolenie pewnie trzeba mieć, choćby na wszelki wypadek, no ale nie wiem, bo ja ze streetem nigdy nie miałem doświadczenia.

    List do samego siebie to z pewnością coś niebanalnego. To może być pewien rodzaj rachunku sumienia lub samooceny, tyle że z dystansem do własnej osoby.

    OdpowiedzUsuń
  12. Miałam odpisać wczoraj ale maior vis w postaci dzisiejszego maratonu kolokwiów mnie powstrzymał. Wskazówki.
    1) Chęci. Musisz chcieć, a to najprostsze. A czemu chcesz? Bo takie jedzenie jest smaczne, daje frajdę, a w dodatku możesz poprawić swoje zdrowie i zapobiec ewentualnym niedoborom.
    2)Zarzucasz pracochłonność moim potrawom otóż ja żyje w niedoczasie-uczelnia,masa nauki, dodatkowe wykłady, fundacja,fitness lub marszobiegi, sąd, znajomi, blogosfera,pranie, sprzątanie,zakupy a czasami chce się wyspać człowiek lub serial obejrzeć tak więc pracochłonność odpada przy jedzeniu. Trzeba wszystko dobrze zorganizować po prostu. Przykładowo warzywa na jutrzejszą zupę kroiłam dzisiaj odpoczywając przy serialu :)
    3) Planuj co zjesz/na co masz ochotę by zrobić odpowiednie zakupy.Ale tak oględnie by nie wyrzucać produktów: na mojej liście zakupów: mleko,pieczywo,twaróg,jajka, serek wiejski, jogurt naturalny, jakiś słodki jogurt, ładnie wyglądające lub w promocji warzywa i owoce, mrożonkę warzyw na patelnie czy mięso, jakaś wędlina lub biały serek. Raz w miesiącu lub i raz na dwa miesiace uzupełniam makarony,kasze,ryż,płatki owsiane,oliwę,przyprawy różne I zazwyczaj z tego co zakupiłam kombinuje ;D Ale na początku polecam przejrzeć blogi kulinarne z mojej linkowni gdzie dziewczyny mają cudowne blogi kulinarne ze zdrowymi przepisami.
    4) Obiad to zaledwie 20-30minut-tyle ile gotuje się kasze makaron czy ryż, śniadanie czy kolacje koło 10-15 ileż to? Po drodze z uczelni/szkoły zakupy.
    5) Otwórz się na nowe smaki. Proponuje zacząć od śniadań bo to najważniejszy posiłek dnia-porządna owsianka, kasza,placki,naleśniki z owocem,jogurtem. Potem koniecznie II śniadanie-tu można zjeść naprawdę wszystko co dusza wymyśli i przetransportuje w pudełku. Jedz zupy-są zdrowe i pyszne gdy sama je zrobisz i odpowiednio doprawisz. Same się gotują. Starczy oglądając Mentaliste/Chirurgów ubrać i pokroić warzywa. Dużo dużo warzyw. Zawsze surówka do obiadu. Orzechy,mak,sezam,migdały-a sypnij do owsianki czy na kanapki. Nie chodź spać bez kolacji!

    Serio to nie jest trudne. Jak zaczniesz nie będziesz chciała zrezygnować z jedzenia pełnowartościowych posiłków o które w dzisiejszych czasach mało kto dba. Szukaj przepisów. Poświęć chwile na przewertowanie internetu w poszukiwaniu przepisów co i jak kto zrobił czy ugotował i w jakim czasie. I proponuje zjeść rano owsiankę/gofry/naleśniki/placuszki by miło rozpocząć dzień! :D

    OdpowiedzUsuń
  13. nie wiem, w jakiej formie chcesz to robić, ja często gram z koleżankami na bulwarach, wystarczy położyć coś ii. może się udać.

    ja pedagogika przedszkolna z angielskim, jeśli mnie przyjmą.;x

    OdpowiedzUsuń
  14. no z tym dojazdem racja.. to pewnie, próbuj u siebie:)
    jeśli chodzi o lekcje byłam już na różnych warsztatach ale szczerze mówiąc niewiele mi to dało.. technika którą zajmuje się ta szkoła wokalna jest jedną z dwóch w Polsce które się na niej opierają, to jest coś pięknego, wszystko opiera się na fizjonomii ciała, głosu i skupiamy się dokładnie na tym z czym mam problem, efekty od razu widziałam:) zobaczę jak to dalej będzie. a ty już byłaś na jakiejś lekcji?

    OdpowiedzUsuń
  15. aż chętnie poczytam co Alexz ma do przekazania :)
    a street? sama nie wiem, ciężko powiedzieć, ale u mnie na rynku zawsze ktoś jest i gra, nie wygląda też na to że mają jakieś pozwolenie. chyba po prostu mam uprzejmych ludzi i służby porządkowe w mieście ;*

    OdpowiedzUsuń
  16. no dokładnie.. najfajniejsze są lekcje prywatne, bo nauczyciel się skupia tylko na Tobie:)

    OdpowiedzUsuń
  17. noo pewnie fajnie, że masz taki wybór, wybierzesz to co Ci najbardziej odpowiada:)

    OdpowiedzUsuń
  18. Takich doświadczeń nie mam, ale myślę, że samo granie w mieście może być dla was czymś ciekawym. :) Zawsze warto spróbować czegoś nowego. Wiadomo, że możecie się spotkać z mało sympatycznymi ludźmi, ale tacy wszędzie się znajdą, niezależnie od tego w jaki sposób chciałybyście zarobić. Nimi nie wolno się przejmować.
    Rzadko wpadam na blogi artystów. Z ciekawości wejdę i przeczytam (o ile dam radę) ten list do samej siebie. :)

    OdpowiedzUsuń
  19. Ten komentarz został usunięty przez autora.

    OdpowiedzUsuń
  20. Eh no dokładnie, strasznie mnie irytuja na tym bloggerze te dziewczynki co chca tylko nabić miliony obserwatorów i pisząc o dupie marynie.

    OdpowiedzUsuń
  21. Faktycznie jest sporo osób, które tak zarabiają. Dla mnie to nic głupiego, czasami sama kogoś obdaruję jakimś groszem:)

    OdpowiedzUsuń
  22. Nie wiedziałam, że Alexz prowadzi bloga, z chęcią się z nim bliżej zapoznam. A co do streetu to przyznam, że nie mam zielonego pojęcia :)

    OdpowiedzUsuń