"Przyjaciel" - piosenka autorska

Głównym motywem notki jest dzisiaj niedźwiadek, bo chciałam Wam zaprezentować moją piosenkę autorską, którą wraz z moim zespołem zagraliśmy w części konkursowej na zeszłorocznych Bakcynaliach - czyli naszym lubelskim festiwalu piosenki turystycznej. Pamiętam, jak pierwszy raz poszłam na Bakcynalia w 2010 roku z moim kolegą-kompozytorem i tamtego dnia stwierdziłam, że nie ma bata i że za rok koniecznie musimy tam wystąpić... :) Mimo problemów jakoś zebraliśmy kilku znajomych, opracowaliśmy dwie autorskie piosenki, zrobiliśmy nagrania... no i udało się!

Autorem słów "Przyjaciela" jestem ja, muzyki - także ja, choć nie obyło się bez nieocenionej pomocy mojego wyżej wspomnianego kolegi, który ma bardzo duże doświadczenie muzyczne i wiedzę na temat kompozycji (o wiele, wiele większą niż ja). To dzięki niemu udało nam się opracować ją na cztery instrumenty oraz nadać jej charakteru, za co jestem mu niezmiernie wdzięczna :)

W niedźwiedziu w zadąsanym futrze oczywiście można rozpoznać postać z poezji Poświatowskiej - tak poetka określiła swojego męża Adolfa w jednym ze swoich wierszy. Choć tekst nie do końca o miłości, motyw ten zainspirował mnie do napisania tej piosenki, ale nie tylko on :) Opowiada ona o prostej i niesłychanie inspirującej relacji, o dobrych dniach spędzanych z przyjacielem, nie tylko na wspólnym wędrowaniu i czytaniu wierszy. Chwilami może nawet trochę szkoda, że jedynie z przyjacielem ... ale tylko trochę :)

Piosenkę nagraliśmy w listopadzie, w gorącej atmosferze przed konkursem, stąd też w wokalu można usłyszeć zmęczenie sprzed godziny pierwszej w nocy, ale i tak, jak na nagrywanie w domowych warunkach, wyszło to całkiem nieźle i myślę, że spokojnie można pokazać ją światu.

Tak więc, zapraszam serdecznie do przesłuchania :)

"Przyjaciel"

Gdybyś był niedźwiedziem miałbyś dla mnie futro

Na porę zimową, cichą i smutną

Uczyłbyś mnie łowić uśmiech ze strumienia

I rozkwitać pośród niezrozumienia

Gdybyś był niedźwiedziem w zadąsanym futrze

Ukryłbyś swe baśnie i bajki o jutrze

Gdy ziemia się ze słońcem jesienią rozstanie

Dałbyś jej piękną baśń na pożegnanie

Wtedy pisałabym wiersze

Gdy zachodnie wiatry zagubiły drogę

Pan dał twoje kroki wiatrom na przestrogę

By zbudziły słowa w pragnieniach zaklęte

Wyplatały cuda, cuda niepojęte

A gdy się na wiosnę wszystko zazielenia

Uczysz mnie otwierać oczy ze zdumienia

I niedźwiedzim ścieżkom dotrzymuje kroku

Słońce co maluje wszystkie pory roku

Wtedy zaczynam od nowa

By po ramionach nie wspięło się zwątpienie

Kiedy w naszych myślach wiatr rozwagi wieje

By po wiośnie naszej znów nie przyszła jesień

Która rani serca, żar tęsknoty niesie

Ale moja siła gdy brakuje tchu to ty

Wtedy pisałabym wiersze

Gdybyś w końcu zasnął na leśnym posłaniu

Trwałbyś tak w zimowym snu oczekiwaniu

A ja grudniową nocą z wierszem na kolanach

W przyjaciela futrze czekałabym rana

Z tobą czekałabym rana

Cóż, miło by było, jakby kiedyś udało nam się coś jeszcze razem nagrać (kilka gotowych piosenek czeka już u mnie w szufladzie), jednak nie będzie łatwo z racji tego, że w październiku wszyscy zaczynamy studia i to niekoniecznie w jednym mieście. Tak czy inaczej, jesteśmy zadowoleni z tego, co udało nam się zrobić, a piosenka o niedźwiedziu stała się takim naszym 'oczkiem w głowie' :)

Serdecznie pozdrawiam,

Klaudia :)